زیتون های چروکیده و سیاه خالص مراکشی که با نمک پخته شده اند، با نت طولانی نمک، طعم ظریف و لطافت غیرمنتظره همراه هستند.
کالاماتا.
بیضی شکل و بنفش تیره این زیتون شوری قوی دارد. این به طور معروف در سالاد یونانی ظاهر می شود.
این زیتون گرد اسپانیایی که در برخی از روغن‌های زیتون بزرگ دنیا فشرده می‌شود، معمولاً به عنوان زیتون سفره نیز مصرف می‌شود.
کاستلوترانو.
زیتون شیشه ای سیسیلی که معمولاً سبز پر جنب و جوش است، دارای گوشت نازک بازده، حداقل نمک و طعم عمیق است که یکی از بسیاری از زیتون های عالی است.
آنها همچنین از نظر تاریخی مهم هستند: کشت آنها به هزاران سال قبل برمی گردد و در قانون آشپزی مدیترانه ای نوشته شده است.
درختان زیتون یکی از قدیمی ترین درختانی هستند که تا به حال توسط انسان برداشت شده است، روشی که قدمت آن به بیش از 8000 سال می رسد. امروزه، زیتون هم به خاطر روغنش (اما این یک مقاله دیگر… یا یک کتاب است!) و هم برای میوه اش کشت می شود.
خود درختان در مناطق گرم و نیمه گرمسیری به ویژه در هوای دریا و خاک سنگی رشد می کنند. بومی سوریه و آسیای صغیر، اولین زیتون از درختچه های کم ارتفاع چیده شد.
این آشوری ها بودند که دریافتند می توان از این میوه روغن خوش طعم و تند پرس کرد و به همین دلیل به دنبال کشت و برداشت درختان بوته ای بودند.
با گذشت زمان و توجه، درخت زیتون، یا Olea europaea در زبان گیاه شناسی، شکوفا شد و به درخت دلچسبی که امروزه می شناسیم، تکامل یافت.
درختان زیتون نه از دانه‌ها، بلکه از ریشه‌های بریده شده یا شاخه‌هایی که در خاک دفن شده‌اند و اجازه می‌دهند ریشه‌دار شوند یا به درختان دیگر پیوند بزنند، رشد می‌کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.